Voltiza DURO
Një sirenë rrënqethëse ambulance dëgjohet mbyturazi, ndërkohë që mjekët vrapojnë për të marrë në barelë të sëmurin. “Ju lutem shpëtojeni!”, – thërret me lot ndër sy një grua e imët rreth të 40-ve. Një grumbull i madh njerëzish janë ulur në stolat përballë derës së “shpresës”, ndërkohë që shumë prej tyre, me ushqime në duar kërkojnë me ngulm të futen brenda për të parë të dashurit e tyre. Roja thinjosh, me një vështrim të vëngërt, shtyn derën me shpejtësi e në mes turmës që pret, arrijmë të kalojmë brenda ambienteve të Urgjencës së QSUT-së. Që në hyrje ndeshesh me karriget e mbushura plot me të sëmurë që presin ndihmë, disa të tjerë po rënkojnë në shtrat e madje ka edhe nga ata që vërtiten të çoroditur nëpër korridoret moderne. E gjithë kjo pamje të sjell ndërmend kampet e luftës apo pritjet në radhët e gjata në pikat kufitare. Por jo… Kjo është beteja e fundit, beteja për jetën në ambientet e Urgjencës Qendrore. Një grua e moshuar, me flokë të bardhë e një fytyrë të zbehtë është ulur në stolin ngjitur, ndërkohë që infermierja me shpejtësi afrohet me një aparat tensioni në duar. Ndërkohë, një mjek thërret: “Zotëria ka nevojë për një gjak komplet”, por pacienti vazhdon të vërtitet dhe pyet: “Ku të ulem?!”. Mjeku ngre supet e përgjigjet: “Ah… këtu është problemi”. Pikërisht, mungesa e shtretërve kundrejt këtij fluksi e ka shndërruar Urgjencën në një “arenë”, ku të sëmurët rendin kush e kush të zërë krevatin më parë.
Urgjenca
Prej kohësh, Urgjenca Qendrore e Qendrës Spitalore Universitare “Nënë Tereza” gjendet në kaos, për shkak të numrit të ulët të mjekëve përballë fluksit të të sëmurëve, që e shohin këtë godinë si shpresën e tyre të vetme. Dyndja e pacientëve nga i gjithë vendi drejt dyerve të QSUT-së e ka bërë të papërballueshme punën për “bluzat e bardha”, të cilët përpiqen me sa fuqi kanë për t’u ardhur në ndihmë, por kushtet ku punojnë nuk janë të mjaftueshme. Të 13-të mjekët “heronj” vrapojnë për të shpëtuar jetë, e duhet të luftojnë edhe me trysninë që mbart në vetvete profesioni i tyre sa fisnik, edhe i vështirë. Kjo mbingarkesë ku pacientët rrinë të shtruar mbi 48 orë në këtë pavion, është edhe arsyeja kryesore, që i detyroi 12 prej tyre, të lajmërojnë 30 ditë para tërheqjen nga pozicioni i punës nëpërmjet firmosjes së një dorëheqjeje kolektive. Organika e QSUT-së parashikon që në shërbim të Urgjencës të jenë 16 mjekë, por mesa duket në krye të detyrës janë vetëm 13. E janë pikërisht këto kushte pune, që i kanë detyruar edhe 7 specializantë të QSUT-së që të marrin rrugën për Gjermani, me shpresë për një jetë më të mirë, ku profesionit të tyre i jepet vlera e dinjiteti që meriton.
Pacientët
Duke rënkuar, pacientët përpiqen të arrijnë sa më parë mjekun, shpresën e tyre të vetme të shpëtimit. Ata të gjithë kërkojnë ndihmë, por mundësitë për ta marrë në kohë janë të pakta. Mungesa e besimit në spitalet rajonale dhe mungesa e medikamenteve në shumë prej tyre i ka bërë që të turren drejt QSUT-së. “Kam 3 orë që po pres në radhë, më erdhi një infermiere më mati tensionin, por s’ka krevate. Ka që janë edhe më keq se unë e do i liroj radhën se kanë emergjencë”, – tregon një e moshuar me fytyrë të zbehtë e shtrirë në karrige. Ka plot raste kur të sëmurëve u duhet të qëndrojnë edhe mbi 2 ditë në Urgjencë, pasi edhe në pavionet e tjera, vendet janë të zëna. Me shpresën që “garës” për krevatet e lira t’i jepet fund, pacientët e Urgjencës përballojnë këtë situatë tejet të vështirë, që mund të rezultojë fatale për jetët e tyre.
Familjarët
Përballë dyerve të Urgjencës, familjarët kërkojnë me padurim të dinë mbi fatin e të afërmve të tyre. Me fytyra të zbehura nga lodhja e me trastat me ushqime, janë në pritje të hapjes së derës me xham çka për ta është ora e vizitave me të sëmurët. Afrohemi pranë një plaku rreth të 60-ve, i cili me duart që po i dridhen nga ankthi po dredh një cigare. “Po pres të di për vajzën, e kam aty brenda e kam frikë. Ndoshta e shpëtojnë. Por mjekët janë sjellë shumë mirë me ne, e aty ka shumë njerëz, nuk e di si ia bëjnë, ju e shikoni vetë të sëmurët rrinë nëpër karrige, s’ka krevate mesa duket”, – tregon ai me sy të përlotur. Ndërkaq, një tjetër familjare thotë se kanë ardhur nga Kamza për të sjellë motrën e sëmurë në urgjencën e QSUT-së. “Nuk kemi dhe aq besim te spitalet e tjera, e dimë që këtu mund të kurohen më mirë. Vetëm një natë e mbajtëm në spital në Kazmës e me vrap e sollëm këtu, nuk mund të rrinte më gjatë në një vend që dhe serumet i blinim ne. Nuk kishte ilaçe e s’kemi lekë t’i mbulojmë shpenzimet vetë, është e papërballueshme. Këtu po gjen derman”, – shprehet motra e pacientes së shtruar në Urgjencë.