“Letërsia bashkëkohore e Ballkanit është nihiliste që nga fillimi e deri në fund”, shkruan Shpëtim Selmani në numrin e ri të revistës letrare shqiptare “Poeteka”, duke shprehur keqardhjen për rrënimin e nacionalizmit, fajin dhe gjendjen e rëndë të shoqërisë. Kontribuuesit e Poetekës shkojnë kah mundësive të tjera për t’i shmangur këto gracka lokale. Rrëfimet e tyre enden disi të lira në kohë dhe në hapësirë, me protagonistë të paidentifikuar të një identiteti të skicuar-ashpër dhe të paqartë. Fluturimet imagjinare të këtij lloji janë gjithnjë e më shumë të zakonshme në krijimet shqiptare, siç është ai që lidhet përshembull me romanin e fundit të zhanrit fantastik dhe nën-human “Ameba” të Rigel Rizajt.
Fiction: Rrëfimi “Ekuinoks” i Ben Andonit flet rreth kontaktit të një antropologu me një fis në një kontinent të paidentifikuar dhe përpjekjet e vazhdueshme për të paqtuar qiejt dhe për të penguar ekspeditat ndëshkuese të ‘njeriut të zi “i cili periodikisht vjen të plaçkisë prodhimet e tyre. “Në fakt, ata e prisnin, sepse llogaritjet e tyre e lidhnin atë me kohën kur yjet ishin në një pozicion të caktuar dhe atë ditën e Perëndisë kur ajo barazohej me natën”. Bariu i tyre profetik nuk është në gjendje për t’i mbrojtur ata nga një cikël i përsëritur i shkatërrimit.
Eneida Mjeshtri kontribuon me një pjesë prej tregimeve të numrit: një vajzë e zhveshur dhe një grua përballen me njëra-tjetrën në një dhomë të errët gjatë natës, nën sfondin e britmës së një bufi që na përsjell një prani ogurzezë. Vajza ka në plan të udhëtojë për dashuri. “Më vjen mirë që nuk do të shoh më gjysmë njerëz, apo gjysmë botëra. Jam e kënaqur që nuk do të ketë gardhe si këto që na mbajnë ne të ngërthyera “.Gruaja e inkurajon atë, por ekziston një ndjenjë se shfrytëzimi i vajzës është i mallkuar. Dhe në një bisedë për tre zëra të pagjini, një personazhi i kërkohet të dalë dhe të përballet me gjykimin, por cili i gjykon ata ose pse mbetet i fshehur, në një mister ankthi të fajit.
Në “Paramour” e Bledar Kurtit, një grua po bën dush me të dashurin e saj, i cili rezulton të jetë politikan, me gjasa kryeministri i ardhshëm shqiptar. Ai është i prirur ta braktisë atë teksa i premton një qëndrim të rehatshëm, por ajo dëshiron thjesht dashurinë e tij. Njeriu duhet të zgjedhë, por ne mbetemi në dyshim se si përfundon kjo histori e pushtetit dhe mashtrimit.
Historia letrare: Poeteka me shumë zell vazhdon objektivin e saj të rikujtimit të traditave të kaluara të letërsisë shqiptare që janë dëmtuar me kohë por edhe harruar, si edhe përkujton Et’hem Haxhiademin, një dramaturg dhe përkthyes të Virgjilit në vitin 1930 dhe ‘40, i cili u arrestua në vitin 1947 dhe vdiq në burg në vitin 1965.