Në lajmet tona të “show-bizz”-it, në rubrikën “nostalgji” mund të gjeni fotografi, lajme apo intervista të veçanta, të publikuara gjatë viteve në suplementin “Bluetooth” të “Gazetës Shqiptare”. Në GSH.al, sot po ju sjellim: Eriona Kakeli : Katër vitet e mia me Salsano Rrapin…
Në vapën e nxehtë të verës, kur të tjerët pushojnë, ajo është çdo ditë në punë, për të mirëpritur çdo mëngjes teleshikuesin e “News 24“. Eriona Kakeli, aktoria e teatrit “Skampa“, tregon në këtë intervistë, për rolin e saj si moderetore në “Vila 24 Verore“, rolet e saj në teatër dhe filma, si dhe për dashurinë e saj.
Konkretisht jeni duke u marrë me “Vilën 24 Verore”, çfarë mund të na thoni? Kam marrë stafetën e këtij emisioni me datën 1 korrik dhe do të vazhdojë deri nga fundi i gushtit. Për mua hera e parë ishte pjesa e fillimit të Vilës, ku duhet të prezantoja rubrikat, si moti dhe valuta. Të them të drejtën pata pak vështirësi, më tepër të miat, që ndoshta nuk janë vënë re në ekran, për mënyrën e të shprehurit në mënyrë gazetareske dhe të lançuarit të këtyre rubrikave. Faza e dytë, ajo e gatimit, ishte shumë e thjeshtë për mua, pasi zonja Tefta është shumë komode. Duke qenë edhe se unë jam një “nepsqare e tmerrshme” (qesh) ia gjej shumë thjeshtë gjuhën kuzhinës. Pjesa e tretë me intervista ishte gjithashtu e thjeshtë për mua, sepse më ka dhënë shumë dorë dhe emisioni “Peshku i kuq”, që kam bërë para 5 vjetëve.
A është e vështirë të punosh ndërsa të tjerët pushojnë?
Po, shumë e vështirë (qesh), gjithsesi unë jam mësuar, duke qenë se jam dhe në profesion aktore. Të gjithë në dimër punojnë, ndërsa ne pushojnë (qesh) dhe unë jam mësuar paska më këtë regjim, duke qenë se shfaqjet nuk janë me normë “si fabrikë tullash” (qesh), por është krijimtari krijuese. Ndoshta e kisha pak të vështirë nga rrezet e diellit, që me provokonin, por mund të them që fundjavat nuk ia kam lënë mangët.
Çfarë mund të na thoni për pushimet?
Kanë mbetur për t’u bërë vetëm në fundjavë. Shfrytëzoj të premten në darkë, deri të dielën. Më pëlqen deti dhe më së shumti më pëlqen fshati në Jug të Shqipërisë, Dhërmiu. Dy motrat e mia ndërkohë ndodhen aty për pushime dhe unë kam shkuar t’i vizitoj në fundjavë. Pushime afatgjata nuk besoj se do të bëj, sepse familja ime më pas do të jetë e angazhuar me punë dhe nuk më pëlqen të bëj pushime vetëm.
Jeni me profesion aktore, a ju mungon tani teatri?
Unë vazhdoj të jem aktore e teatrit “Skampa” të Elbasanit. Zakonisht, ne kemi dy premiera ne vit, një në sezonin e dimrit dhe një në të verës. Më mungon më shumë teatri i Tiranës, duke qenë se unë jam një nga ato aktoret që isha fokusuar në kompanitë private. Duke qenë se ligji për këto kompani nuk u miratua, mbeta paksa “jashtë”, ndërkohë që të tjerët ishin të angazhuar me Teatrin e Tiranës, Akademinë e Arteve, etj. Do të dëshiroja që të kisha një ftesë në këtë Teatër, për të provuara veten time, por këtë ia lëmë kohës. Sepse mendoj që kemi nevojë të na jepet mundësia dhe kur ajo të jepet, t’i tregon sa vlen.
Cili ka qenë roli më kompleks që mbani mend?
Ka pasur shumë. Një që kujtoj, është ai në rolin e të çmendurës, me trupën e Elbasanit, një tjetër rol, gjithashtu ne Teatrin e Elbasanit, ka qenë ai i një kosovareje, në të cilin unë keqtrajtoja vjehrrin dhe vjehrrën. Më vinte keq, sepse aktorët silleshin shumë mirë me mua, për këtë ndihesha keq dhe thosha me vete; “sa e keqe që është kjo”. Edhe reagimet e publikut, ishin; “o zot, sa e keqe qenka kjo”, kështu që nga njëra ana ishte sukses, por nga ana tjetër nuk ndihesha mirë me rolin e të keqes. Një tjetër rol që kujtoj është në shfaqen e Spiro Dunit, “Për mu dimri, s’ka të mbaru”, ku kisha rolin e një plake shqiptare që vjen nga Amerika, diku tek 60 vjeç, invalide me karrocë dhe shikon si e zhvatin këtu. Më vjen keq vetëm që shfaqjet shikohen vetëm në Elbasan, por do të doja të ishte mundësia që të përhapej më shumë. Trupa e Elbasanit ka aktorë dhe regjisorë shumë të mirë, kemi gjetur mbështetje dhe nga Bashkia e Elbasanit, por janë të nevojshëm dhe turnetë, për të cilat mendoj se duhen para nga Ministra e Kulturës. Një tjetër shfaqje shumë interesante, ka qenë dhe një performancë me monologë nga gazetarja Oriana Fallaci. Dhe do të doja që atë ta bënim një monodramë, ose mjuzikëll dramatik. Ishte një shfaqje për të cilën na erdhi keq që u shfaq vetëm një natë.
Keni provuar eksperienca në film dhe si jeni ndjerë?
Një eksperiencë e mrekullueshme. Një film në të cilin kam marrë pjesë, por që është ende në fazën e montazhit, titullohet “Vera”. Fati im, ishte që partner në këtë film kisha të madhin Robert Ndrenika. Ndoshta po të më jepej një mundësi tjetër për të luajtur në film, besoj që ato që mësova nga ai do t’i vija në veprim. Është një shkollë më vetë të kesh fatin të luash me të. Ndërkohë, kam marrë pjesë dhe në filmin “Letra Ere” me regji të Edmond Budinës. Kam mbetur shumë e kënaqur nga trajtimi si aktore nga pala italiane, sepse ata kanë një parim, që secili shikon punën e tij dhe gjithçka ecën mirë.
Si është një ditë e përditshme e Eriona Kakelit?
Këto dy muaj kam ndryshuar regjim, këto dy muaj të fundit kam filluar të fle më herët dhe të zgjohem më herët, për të qenë gati në emision. Nuk qëndroj dot pa kafen e mëngjesit, më mungojnë shumë motrat e mia tani që janë me pushime, sepse jam shumë e lidhur. Një kafe me shoqërinë, ndoshta një gotë verë në darkë. Një pjesë të rëndësishme të ditës sime e merr dhe i fejuari im.
Që është?
Aktori Salsano Rrapi.
Sa kohë keni që jeni bashkë?
Kam rreth katër vjet që jemi bashkë. Ai është shumë i mirë. Është një shok i mirë, një këshillues shumë i mire, i cili më sjell në humor më mënyrë perfekte, por sigurisht dhe më jep vërejtje në mënyrë perfekte. Mendoj se deri tani jemi shumë mirë.
A po mendoni për hapat e mëdhenj?
Nuk e di, ato do vijnë dalëngadalë.
Ky shkrim u botua më 9 Gusht 2008
