Duket se karikatura shqiptare ende nuk i ka humbur karakteristikat e saj më të mira. Shembull i kësaj ishte çmimi i fundit i artistit Arben Meksi. Më 7 tetor, në Kirenia të Qipros, atij iu dorëzua Çmimi Special nga Juria e konkursit Ndërkombëtar të Karikaturës Ndërkombëtare.
Karikatura shqiptare, prej vitesh, duket si e fjetur për shkak të humbjes së mundësisë së pasqyrimit të saj. Gjithsesi, ka disa anekse të medias shqiptare që i lenë ende hapësirë, kurse një pjesë e tyre me sprova të jashtëzakonshme po mbajnë gjallë një nga gjinitë e artit, e cila ka qenë më e persekutuara pas viteve ’90.
Arben Meksi, arkitekt i njohur, pjesëmarrës i rregullt i shumë aktiviteteve ndërkombëtare është nga të paktit artistë të kësaj gjinie, që jo vetëm nuk e ka braktisur, por ka bërë çmos ta inkurajojë, qoftë në aspektin personal por edhe të përgjithshëm. Si një nga promotorët e aktiviteteve për karikaturën, Arben Meksi, ka shfrytëzuar të gjitha llojet e resurseve intelektuale dhe jo vetëm, që ky art të mos vdesë në vendin tonë. Ndërkohë, që për të treguar vazhdimësinë, ai ka inkurajuar kolegët të marrin pjesë në konkurse ndërkombëtare, por edhe ka bërë gjithçka që ky lloj arti të mbetet në lartësitë e duhura në vend dhe jashtë tij.
Gjithsesi, vlerësimi i fundit, që i është bërë Meksit ka treguar se ky artist ka një ego të madhe të mos e braktisë, por edhe ta përshfaqë karikaturën shqiptare me trendet më të reja ndërkombëtare, falë përcjelljes së vazhdueshme që i bën personalisht asaj më cilësore në botë, por edhe përshtatjes së karikaturës shqiptare me karakteristikat e sotme.
Karikatura e Meksit ka tiparet e një gjinie thellësisht parciale dhe kjo vjen nga formimi i tij si arkitekt. Meksi ia rezervon vetes elementin e theksuar pikturik dhe e zgjidh fabulën me elementë të kursyer, zakonisht me punët me një vizë, duke shtresëzuar thellësi mendimi dhe përsiatje të thellë para punës. Interesant është se çdo punë ka karakter universal dhe kjo i jep avantazhin që puna e tij të komunikojë me çdo lloj publiku në botë. Kultura e gjerë i jep gamë të madhe manovrimi por edhe gjetje subjektesh, që jo vetëm të kërshërojnë por të mbajnë ngjitur për të gjykuar.
Vepra e fundit me Pëllumbin e Paqes ka mesazh të jashtëzakonshëm ndërkombëtar sepse, shpendi mbart një degëz ulliri, bashkë me folenë e vet mbi një peizazh ku gjithçka është prerë. Dilema se ku do e lerë degën dhe ku do prehet është një metaforë e jashtëzakonshme e ditëve tona dhe e bën Arben Meksin si një mendimtar me shqetësim real jo thjesht për nevojat e vendit tonë, por edhe më shumë akoma.