Nga NAZIF AGALLIU
Dyluftim
Marramendet deti në brigje
Si një i dehur me sy kripe
Me dyluftim të pasosur
Si një pulëbardhë e plagosur
E në puthje e në përplasje
Shkrehen njëkohësisht në orgazëm
Miliona shenja kafshimi
Asnjë shenjë devijimi.
Sarandë, verë 2019
Nimfat
Buzët e ishullit digjen
Në Qelqera nimfat krihen
Mëngjeseve në Çukë zgjohen
Pinë Bistricën e ç’mitizohen
Në delire në Butrint notohen
Presin Enean, luajnë Antigonën
Detin braktisën për të tjerë ujëra
Në ç’shtretër flenë këto virgjëresha të muzave.
Butrint, verë 2019
Butrint Summer Fest
Në shkallinat e amfiteatrit
Zbresin netët antike
Britma e buallit
Zgjon rrënojat e Butrintit.
Mbrëmja e parë aktron
Vallëzimin e shpirtit
Nesër do të dirigjojnë
Sofokliu me Shekspirin.
Mbrëmjen mbyt e rrëqeth
Kënga pikëlluese e mjellmës
Ti liqen e ti det
Ku e fsheh buallin femër?…
Butrint, verë 2019
Vera e detit të Jugut
E pafajshme mitare
Vera u vesh me det
Resortet gjer në skaje
Përplot me rus, norvegjez.
Në gjuhë indoevropiane
Në brigje idiomat zhurmojnë
Ca fjalë mandarine pa zgjatje
Askush s’i vë re s’i kupton.
E verbër një psherëtimë
Askënd kthen në kurioz
Në çdo gjuhë një pasthirrmë
Shuhet në detin nervoz.
Sarandë, verë 2019
Në ishull meditojnë
Ditët me det ushqehen
Gjuajnë befas pulëbardhat
Flitet për perëndimin e diellit
Për femrat e veshjet e plazhit.
Në ishull meditojnë
Ndiqet gjuetia e skafeve
Valët mot tjetër afrojnë
Dhe fjalët e pamatura.
Sarandë, verë 2019
Skaj
Zbrazëtia ime e uritur
Fillime e funde mosbesuese
Për mua mjaft e qartë…
Vështrimi dorëzohet
Në skajet e humbjes
S’gjej asnjë trajtë.
Sarandë, verë 2019
Amerat dhe faret përtallen
Pushuesit dëshpëruar
Ndjekin parashikimet e motit
Deti kafshon tërbuar
Gjymtyrët e resortit
Amerat e faret përtallen
Nga gjuhët fatale të dallgëve
Bregu merr tjetër trajtë
Baticat dënesin si kambanat
Një fjongo resh e magjishme
Për modelin e flokëve të grave
Kordele delikate me grishje
Të parmet femërore e të pasmet
Këndojnë e dënesin fokat
Thellësive banorët e ujërave luten
Te femrat e te resortet
E verdha është më e dukshme.
Sarandë, verë 2019
La Cueva
Gji riosh i derdhur deti
Shpella resort
Pa përralla mitike pa Teti
Pa piratë e ciklopë.
Zotat janë vogëlushët
Qesh deti qeshin fëmijët
Gjiri fryn buzëqeshjen
Ku deti pi Bistricën.
Fëmijët luajnë me detin
Edeni e merr Parajsë
Si njeriu i parë ujin prek
Me parajsën uroje përplaset.
Priami e quan kështjellë
Me dyluftime me dallgë
Noemi në krah e merr
Ikona kthehet kukull në çast.
Deti pafund me trille
Lojën me fëmijët pëlqen
Dua, me valët grindet
Për lodrat që deti merr e sjell.
Kush pyet më për La Cueva
Për rërë shezlong e breg
Shëtisin detin shuplakat
Thërrasin Joni ne na përket.
La Cueva, Sarandë, verë 2019
Një pikë ujë
Jam një pikë ujë
Me një kokë të ngjashme deti
Dëshirat e mia prej gjiri të fshehur
Në një album koral bulkthesh
Më mjafton ky det për të mbyllur sytë
Simfonia e tij si kënga e mjellmës më mjafton
Dhe një tufë meduzash
Në imazhin e një kurore.
Sarandë, verë 2019
Sintaksa e detit
Erdhi ora të perëndojnë muzat
Vera hyn e del në supermarkete
Celularët të vetmet dëshira
Që femrat i përkëdhelin si meshkuj
E meshkujt më tepër se femrat
Përkëdhelin në duar celularët
Sundon bota e internetit
Si ekzil i beftë i valës
Pulëbardha në trajtë abazhuri
Me imazhe apokaliptike
Skafet si mola në ujëra
Plot-e-përplot me ekzile.
Sarandë, verë 2019
Plastikë plazhi
Femra prej avull uji
Breg hënor i zhveshur
Me të qeshura shampanje
Me mollëza meduzash e gishta guackash
Kuajt e ujit janë delfinët
Gjinjtë e detit tundojnë si nimfat
Puthja shijon në det
E puthura shuan dëshpërimin
Gjinjtë e femrës barku i lakuar e shpina
Janë plagjiatura të kurrizit të pulëbardhës
Me të pasme të epërme verore
Frut i lëngëzuar gjithçka dehëse
Me një bishtëz kastori në lugun delikat
Fsheh me finesë ngjyrën e barit
Meshkujt me ereksion bizoni të plogët
E me ecje palloi të ngrehur
Fryhen e shfryhen si plastika plazhi
E qeshura thuret në det me valë
Akti i dashurisë me muzat i palexueshëm.
Sarandë, verë 2019
Shqiptimi tjetër i verës
Shtëpia e qelqtë e ujit më strehon
Te një varkë kam duart e lira
Mjekrën te një ishull i plakur mbështes
Sytë mbi diskun përvëlues të diellit
Që perëndimi blaton me det
Një qetësi algash në butësinë e shijes
Një frymë vale trazon monotoninë e sendet
Pasthirrma rënkimi përcjell
një gisht i gjymtuar
një e kafshuar frymori a gjallese
Rrotull tepërisë ujore e pavetëdijë heshtja
Dhe klithma mbi një grusht të lumtur rëre
Çasti kalon si një kalë pullali pa herdhe
Kuptojmë jemi kalimtarë
Mbi pedonalen e një deti të përjetshëm
Sarandë, verë 2019