Në një intervistë me uebsitin Elaph të Londrës, Mohammad Mohaddesin, Kryetar i Komitetit të Punëve të Jashtme të koalicionit të opozitës iraniane Këshilli Kombëtar i Rezistencës së Iranit (NCRI), ka diskutuar situatën në Iran ku sundon regjimi teokratik i mullahëve.
“Pas shtrëngimit të litarit të sanksioneve rreth qafës së regjimit klerikal që sundon Iranin, dhe përfundimit të epokës së paqësimit nga Perëndimi, regjimi klerikal në Iran i është drejtuar edhe një herë politikës së mashtrimit,” thotë Mohaddesin.
Lideri suprem i mullahëve Ali Khamenei dhe presidenti i tij Hassan Rouhani do të dërgojnë [Mohammad-Javad] Zarif, Ministrin e Jashtëm të mullahëve, dhe zëvendësin e tij, Abbas Araghchi, si dhe të tjerë në Japoni, Pakistan, Irak, Kuvait, Katar, Oman e në pjesë të tjera të botës me premtime fallco në mënyrë që të neutralizojnë efektet e sanksioneve dhe të politikës së rreptë kundër regjimit. Ata kërkojnë gjithashtu t’i reduktojnë presionet dërrmuese ekonomike dhe politike të cilat e kanë bërë regjimin të pafuqishëm.
Kryetari i Komitetit të Punëve të Jashtme të NCRI-së diskutoi rreth konferencave të vendeve arabe më 30 maj në Mekë.
“Konferenca Arabe në qytetin e shenjtë të Mekës të enjten i ka futur panikun regjimit të mullahëve, duke e shtyrë kështu që t’i drejtohet kësaj taktike mashtruese. Regjimi ka për qëllim të parandalojë ndërmarrjen e një politike të rreptë nga vendet arabe kundër tij,” shpjegoi ai.
Buza e humnerës
Mohaddesin vuri në dukje tre faktorë që e kanë shtyrë regjimin në buzë të vdekjes.
Sanksionet
“Faktori i parë është se sanksionet kanë nisur të kenë efekt. Fakti që SHBA u ka dhënë fund lehtësimeve të sanksioneve për importet e naftës iraniane ia ka zënë frymën regjimit iranian. Më 25 maj, Rouhani tha, ‘Është i paprecedent në historinë e Iranit fakti që një anije iraniane mallrash nuk ka mundur të hyjë në asnjë port për t’u shkarkuar. Është gjithashtu i parprecedent gjatë 40 viteve të fundit fakti që Departamenti amerikan i Shtetit vazhdon të kontaktojë me një shtet të vogël për ta këshilluar që të mos pranojë anije iraniane. Ka qenë gjithashtu e paprecedent gjatë 40 viteve të ekzistencës së Republikës Islamike që një anije-cisternë iraniane me naftë që përpiqet të shpërndajë ngarkesën e saj të gjurmohet vazhdimisht nga satelitët,’” shtoi Kryetari i Komitetit të Jashtëm të NCRI-së.
Sfidohet ndikimi i Teheranit
Prania e forcave ushtarake amerikane në rajon konsiderohet faktori i dytë i efektshëm në krijimin e situatës kritike aktuale për regjimin e mullahëve, sipas z. Mohaddesin. Ky faktor i ka tmerruar mullahët, të cilët e kuptojnë tashmë që politikat e tyre të ndërhyrjes e luftënxitjes në Lindjen e Mesme nuk do të shpëtojnë pa përgjigje.
“Gjatë tre dekadave të fundit, që nga kriza e Kuvaitit në 1990-ën, regjimi iranian nuk ka paguar asnjë çmim për ndërhyrjet e tij në vendet e rajonit dhe fitimtari kryesor i tre luftërave në vitet 1991, 2001 dhe 2003 në Lindjen e Mesme ka qenë regjimi iranian. Në vijim të pushtimit të Irakut në vitin 2003, SHBA ia hapi dyert e Irakut regjimit iranian dhe mullahët e Iranit në fakt e pushtuan Irakun pa paguar asnjë çmim për këtë. Duke nisur nga kjo pikë, regjimi teokratik i Iranit e gjeti rrugën për në Siri e përtej saj. Por tani, epoka e qylit dhe parazitizmit ka marrë fund dhe frikërat e regjimit po përshkallëzohen,” shtoi ai.
Opozita iraniane
Si faktori i tretë që e ka shtyrë regjimin në buzë të vdekjes, z. Mohaddesin tha se ka qenë shumë e rëndësishme prania aktive e grupit opozitar iranian Organizata Muxhahedine e Popullit të Iranit (PMOI/MEK) dhe NCRI, brenda dhe jashtë Iranit. Për më tepër, rritja e ndikimit dhe veprimtarive të Njësive të Rezistencës të PMOI/MEK në mbarë vendin, si dhe njerëzit që i kanë mirëpritur e mbështetur këto veprimtari, e kanë realizuar perspektivën e rrëzimit të regjimit. Arrestimet e shumta, dënimet me vdekje për një numër të burgosurish politikë dhe frikësimet nuk kanë mundur t’i shuajnë protestat e kryengritjet popullore gjithnjë në rritje në vend.
Konferencat arabe
Sipas kryetarit të komitetit të punëve të jashtme të NCRI-së, pozicioni i rreptë dhe radikal që Konferenca e Mekës ndërmori kundër regjimit të teokratëve në Iran ishte një përgjigje e rreptë ndaj manovrave qesharake të regjimit. Kështu që nuk duhet ta lejojmë regjimin të fitojë kohë për vete me anë të këtyre manovrave absurde e t’ia zgjasë jetën vetes nga shtyrja e përmbysjes së pashmangshme, si dhe të gjejë më shumë kohë për zgjerimin e politikave luftënxitëse dhe eksportin e terrorizmit tek vendet e rajonit.
Masat e rrepta
Mohaddesin përsëriti se, në vijim të etiketimit të Korpusit të Gardës Revolucionare Islamike (IRGC) si “Organizatë e Huaj Terroriste” (FTO) nga Departamenti amerikan i Shtetit, tani është e nevojshme të merren një sërë masash plotësuese.
- Njohja e së drejtës së popullit iranian dhe Rezistencës së tij për ta përmbysur fashizmin klerikal që sundon Iranin në mënyrë që të fitojnë lirinë dhe demokracinë në vend.
- Etiketimi i Ministrisë së Inteligjencës dhe Sigurisë (MOIS) së regjimit, si dhe i entiteteve të tjera represive të regjimit të mullahëve, në listën e organizatave të huaja terroriste.
- Dëbimi i agjentëve iranianë të MOIS dhe Forcës Quds të IRGC-së nga vendet amerikane dhe europiane.
- Këputja e të gjitha lidhjeve me regjimin në Teheran
- Referimi i dosjes së shkeljeve të të drejtave njerëzore nga regjimi si dhe të rastit të masakrimit të dhjetëra mijëra të burgosurve politikë në 1988-ën tek Këshilli i Sigurisë i OKB-së, dhe referimi i autorëve të këtyre krimeve të urryera – disa prej të cilëve mbajnë ende pozicione të larta në sistemin sundues të Iranit – tek Gjykata Penale Ndërkombëtare.
- Nisja e një misioni të pavarur ndërkombëtar për gjetjen e fakteve, për të vizituar burgjet në Iran në mënyrë që të vlerësohet situata e tmerrshme e të burgosurve politikë dhe të konfrontohen politikat mizore e anti-njerëzore të mullahëve.
Z. Mohaddesin theksoi rëndësinë e përjashtimit të regjimit jo-legjitim të mullahëve nga OKB, si dhe të proksive të Iranit nga Siria, Iraku, Jemeni dhe Afganistani.
